Gisteren was het mijn dagje wel….
De situatie is als volgt; Op woensdag en donderdag werk ik van 7.30 tot ongeveer 16.00 u zo ongeveer. Ik vertrek in de ochtend om ongeveer 6.45. Ik doe er ongeveer 33 minuten over ( soms wat sneller ). Mijn man daarin tegen hoeft nooit eerder te beginnen dan 10.00 u ( op af en toe een cursus na ). Die doet er met de trein 13/ 20 minuten over. Met de auto dik 30 minuten, soms zelfs 45 minuten, hangt van de bruggen af.
Op woensdag en donderdag doet manlief dus de kindjes in de kleren (schaam, schaam paars en rood vloekt) en brengt ze op de fiets naar de oppas en pakt vervolgens de trein. Je moet echt niet denken dat dit van harte (wel met liefde) gaat, want manlief mist echt zijn ‘verlening’ de auto! En dat bewees mijn lief gisteren weer door mij te sms’en ‘ik pak morgen de auto, je regelt het maar’. Oftewel hij was er echt even klaar mee…
Ik in zware paniek.. Wat laat het nou net zijn dat ik in een uithoek werk, waar openbaar vervoer bijna een onmogelijk prestatie is – ja dat bestaat nog in Nederland -. Om manlief toch tegemoet te komen ben ik dit gaan uitzoeken. 6.09 op de bus stappen. Vervolgens 7.11 aankomen, dan nog een half uurtje lopen (hoe het kan geen idee, maar het gemeentehuis staat niet in het centrum van het dorp) nou dan ben ik er om 7.45. Dan moet ik werken tot 16.30, bus terug 17.03 aankomst 18.14 – volgen jullie het nog? – dan naar huis fietsen 18.30 thuis.
Dus smste ik mijn manlief is goed schat neem jij de auto maar mee, zorg je dat je dan om 17.00 u de kinderen ophaalt en daarna even de boodschappen doet voor het eten. Ik ben dan om 18.30 zorg jij dat de kinderen om 18.00 u eten en klaar zitten in de pyama?? Zijn antwoord was ‘ ik pak de trein wel’.
Opgelost.
Ubermama Nonsense
Geen opmerkingen:
Een reactie posten